Sözleri şöyle olan bir türkü var. "Çay Taşı"
"Ay doğdu batmadı mı
Humâr göz yatmadı mı
Seni yaratan Allah
Beni yaratmadı mı?
Çay taşı çakmak taşı
Yarimin çatık kaşı
Çirkin ile bal yenmez
Güzel ile taş taşı
Elmasta koku olmaz
Sevende uyku olmaz
Seveceksen sev beni
Bu kadar korku olmaz
Çay taşı çakmak taşı
Yarimin çatık kaşı
Çirkin ile bal yenmez
Güzel ile taş taşı"
Öyle ince şeylere saplanıp kalıyorum ki, çıkacak bir delik bulamıyorum. Ben buradaki güzel ve çirkinin kim olduğunu düşünerek geçiriyorum günlerimi. Geçen hafta İzmir'e gittim. Eski evimin salonunda bir arkadaşımla yine bu türküyü dinleyip ağleşiyorduk. O salon o duvarlar, biliyordum bir gün bana söyleyeceklerini. Ama o gece anlatacaklarını bilmiyordum.
Sözün kısası, sanırım anlatılan güzeli ve çirkini anlama noktasında bir basamak daha ilerledim. İnce bir ayrıntıyı daha yakaladım. Üzüldüm, üzgünüm.