kim bu çirkin kim bu güzel

Sözleri şöyle olan bir türkü var. “Çay Taşı”

Ay doğdu batmadı mı

Humâr göz yatmadı mı

Seni yaratan Allah

Beni yaratmadı mı?

Çay taşı çakmak taşı

Yarimin çatık kaşı

Çirkin ile bal yenmez

Güzel ile taş taşı

Elmasta koku olmaz

Sevende uyku olmaz

Seveceksen sev beni

Bu kadar korku olmaz

Çay taşı çakmak taşı

Yarimin çatık kaşı

Çirkin ile bal yenmez

Güzel ile taş taşı

Öyle ince şeylere saplanıp kalıyorum ki, çıkacak bir delik bulamıyorum. Ben buradaki güzel ve çirkinin kim olduğunu düşünerek geçiriyorum günlerimi. Geçen hafta İzmir’e gittim. Eski evimin salonunda bir arkadaşımla yine bu türküyü dinleyip ağleşiyorduk. O salon o duvarlar, biliyordum bir gün bana söyleyeceklerini. Ama o gece anlatacaklarını bilmiyordum.

Sözün kısası, sanırım anlatılan güzeli ve çirkini anlama noktasında bir basamak daha ilerledim. İnce bir ayrıntıyı daha yakaladım. Üzüldüm, üzgünüm.